Τόπος Θυσίας

Στο δρόμο προς το Χιονοδρομικό Κέντρο Χελμού ‘Πάνος Πόλκας’, λίγο έξω από την πόλη των Καλαβρύτων, συναντά κανείς τον Ιερό Τόπο Θυσίας. Ένα σημείο ιερό όπου έλαβε χώρα το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων ή αλλιώς η Σφαγή των Καλαβρύτων. Στο σημείο αυτό αφανίστηκε ο αντρικός πληθυσμός της πόλης και έπειτα ακολούθησε η ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης από τους Γερμανούς κατακτητές κατά τη διάρκεια του ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 13 Δεκεμβρίου 1943. Θεωρείται η πιο σημαντική εγκληματική ενέργεια στην Ελλάδα από την Γερμανική Κατοχή κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Σε μια μαζική δολοφονική αποστολή εν ονόματι ‘Unternehmen Kalavryta’ η οποία είχε ως σημείο εκκίνησης την παράκτια περιοχή της Αχαΐας στη βόρεια Πελοπόννησο, οι ακόλουθοι του Wermacht κατευθύνθηκαν προς την πόλη των Καλαβρύτων, καίγοντας χωριά και δολοφονώντας άμαχο πληθυσμό στο πέρασμά τους. Μόλις έφτασαν στην πόλη, κλείδωσαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 14 ετών στο σχολείο και διέταξαν όλους τους άντρες κατοίκους άνω των 14 ετών σε ένα χωράφι μόλις λίγο έξω από την πόλη. Σε εκείνο το σημείο τα Γερμανικά στρατεύματα δολοφόνησαν ομαδικά περί τους 800 αθώους πολίτες των Καλαβρύτων, σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό. Μονάχα 13 επιζώντες, κατάφεραν τυχαία να ξεφύγουν από το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, οι οποίοι σιωπηλά παρέμειναν θαμμένοι κάτω από τα νεκρά πτώματα των συμπατριωτών τους και για καλή τους τύχη παρέμειναν ανέγγιχτοι από τις χαριστικές βολές που ακολούθησαν για τον κάθε ένα προσωπικά.
Οι γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να απελευθερωθούν καθώς η πόλη πυρπολούταν. Υπάρχει ένας μύθος που υποστηρίζει ότι ο φύλακας που είχε οριστεί να φυλάει το σχολείο, ένας Ιταλός στρατιώτης, βοήθησε την ομαδική απόδραση των φυλακισμένων. Την επόμενη ημέρα οι Ναζί έκαψαν ολοσχερώς τη Μονή Αγίας Λαύρας.
Σήμερα ο Τόπος Θυσίας αποτελεί έναν επιμνημόσυνο τόπο και εκδηλώσεις εορτάζονται κάθε χρόνο εις μνήμην των νεκρών προγόνων. Στις 8 Απριλίου 2000, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Johannes Rau, επισκέφθηκε την πόλη των Καλαβρύτων να συλλυπηθεί και να εκφράσει τα αισθήματα ντροπής που τον διακατείχαν για αυτήν την τραγωδία.